os vellos non deben

...

PIMPINELA: Aínda son nova para casar.

O VELLO: I eu son vello de máis; pero estou namorado e teño azos para facerche feliz, a ti e mais a teus pais.

PIMPINELA: ¿E se son desgraciada?

O VELLO: Se tes a ialma limpa e o corazón ceibe, non probarás desventuras na miña casa. Eso non. Alí serás servida e folgada, en todo canto apetezas. E dispois... Cando eu morra, inda che quedarán anos dabondo para disfroitares do que eu che deixe, que non é un conto. ¡Son tan vello e tan rico!

PIMPINELA: ¿E o que digan de min as xentes?

O VELLO: Envexas, miña rula. Envexas de verche gardada do sol e do sieiro e da choiva. Envexas de verche libre de traballos.

PIMPINELA: Miña nai tamén quer...

O VELLO: E pois logo, ¿qués se-la miña dona?

Pimpinela di que si coa cabeza. Toda ela coberta de coores.

Cai o pano para muda-lo cadro..


Escea III, Terceiro Lance. "Os vellos non deben namorarse" Alfonso R. Castelao